sakla beni
MAVİŞEHİR'İN İNSANI SAKLAMAK GİBİ TUHAF BİR ÖZELLİĞİ VAR. YANINIZDA BİRİ VAR YAHUT BİR BAŞINIZASINIZ DİYELİM. VE SİZİ BAŞKA KİMSE GÖRMESİN İSTİYORSUNUZ. YAPILACAK İŞ BELLİ: SAKLANACAKSINIZ. İŞİN GARİBİ MAVİŞEHİR OLDUKÇA UFAK BİR YER VE NEREDEYSE İNSANLARIN YARISI TANIDIKTIR. EMİNİM HERKES BİR KEZ OLSUN KARŞILAŞMIŞTIR ŞU DURUMLA; KUMSALDA, İSKELEDE, SEDEFKOY'DA BİR YERLERDE OTURURKEN BİRİ YANAŞIR VE SORAR: "... SEN MİSİN?" KARANLIKTA YÜZÜNÜZÜ SEÇEMEDİĞİ İÇİN TEDİRGİNDİR. MUHATAPTAN SES ÇIKMAYINCA ARDINA BAKA BAKA GİDER. BU YENİLGİYLE KARŞILAŞMAYAN YOKTUR İÇİMİZDE. NASIL BİR DUYGU OLDUĞUNU BİLİRİM. GÜLÜNÇ DURUMA DÜŞMEKTEN UTANIRIM HATTA KENDİME EPEY KIZARIM. UTANMANIN HARCININ PİŞMANLIK VE ÖFKE OLDUĞUNU O YENİLGİLERDE ANLADIM. KUMSALDA BİR UÇTAN BİR UCA YÜRÜRÜM. BUNU BİRKAÇ KEZ YAPTIKTAN SONRA KUMSALIN TEK LAMBASI ALTINDA DURUR VE KENDİMİ İFŞA EDERİM. TANINMAYI BEKLEYEREK BİRKAÇ DAKİKA DURURUM. KİMSEDEN SES ÇIKMAZSA SEDEFKOY'A DOĞRU UZANIRIM. ÇOCUK PARKINDAKİ TERS DÖNMÜŞ SANDALLARIN OLDUĞU KOYA, ATATÜRK PARKI'NIN KARANLIK AĞAÇ ALTLARINA, ÇAMLIKTAKİ BOŞ MASALARA, LOKALDE OKEY OYNAYAN VE İNCE UZUN SİGARALAR İÇEN KADINLARA, TERMİNALİN BOĞUCU YOLUNA, DURAKLARA, PAZARDAKİ BOŞ TEZGAHLARA... NİHAYETİNDE YILARIM. EN SONUNDA PASTANENİN YANINDAKİ BAKKALDAN ÜÇ-DÖRT ŞİŞE BİRA ALIR, GİDER KUMSALDAKİ OKALİPTUSLARIN ALTINA UZANIRIM. BİRALAR BİTTİKÇE ŞİŞELERİ KUMA GÖMER, BAŞIMI ONLARDAN TARAFA VERİP UPUZUN YATARIM. BOŞ ŞİŞELER DE BALBALLARIM. YILDIZLARI SEYREDERİM, İÇİMDEN ŞARKI SÖYLERİM, AŞIK OLDUĞUM KIZIN YANIMA UZANDIĞINI HAYAL EDERİM. “SOL ELİ BAŞIMIN ALTINDA OLSUN, SAĞ ELİ BENİ KUCAKLASIN.” DÖNER, ENSESİNDEKİ KIVIRCIK KUMRAL SAÇLARI ARALARIM. YAZLIKLARIN O HİÇ BİTMEYEN ŞAMPUANLARIYLA YIKANMIŞ SAÇLARINI KOKLARIM. ISIRDIĞI DUDAKLARININ ÜZERİNDEKİ BEYAZ, ZAR GİBİ İNCE OLAN NARİN DERİYE BAKARIM ŞEFKATLE. HAFİF ARALANMIŞ DUDAKLARINDAN ELMA KOKAN DİŞLERİNİN IŞILTISI SÜZÜLÜR, SEYREDERİM. UYKULU NEFESİ BENİ ÜRPERTİR. KONUŞACAK BİR ŞEYLER ARARIM. BULAMAM, SUSARIM. GÖZLERİ GÖZLERİME DEĞSİN DİYE BEKLERİM KEDERLE VE GÖZ GÖZE GELİNCE BANA BAMBAŞKA BİR YERDEN, ÇOK UZAK, ÇOK YABANCI BİR YERLERDEN BAKTIĞINI GÖRÜRÜM. SAHTE BİR GÜLÜMSEME, AĞZI BİRAZ DAHA ARALANIR, GAMZELERİNİ GÖRÜRÜM. NEDEN BANA YABANCI? NEDEN BENİ SEVMİYOR? BELKİ SEVİYOR YA DA “SEVİYORUM” DİYOR AMA BENİM İSTEDİĞİM GİBİ DEĞİL SANIRIM. İÇİM YANAR, YIKILIRIM, ÖFKELENİRİM. ÖYLE BAKINCA KOCA DÜNYA BOMBOŞ, İNSANSIZ KALMIŞ GİBİ KORKARIM. KURDUĞUM HAYALLERDEN SIKILIR, DOĞRULURUM. BİRİLERİNİN BENİ BULMASINI BEKLERİM. ACABA BENİ DE ARAMIŞ VE BULAMAMIŞ VAR MIDIR? EVET, SANIRIM.
SEDEFKOY’UN İLERİSİNE DOĞRU YÜRÜYÜN. ÖĞRETMENLER SİTESİ’NE GİDEN YOLU TAKİP EDİN. ÖĞLENLERİ RENGAHENK UÇURTMALARIN UÇTUĞU RÜZGARLI TEPEYE VARMADAN DURUN. SOL YANINIZA BAKIN. ORDAYIM.